…. บ่นอะไรครับอาจารย์ อ้อ .. ไม่ค่อยได้เข้ามาเลยครับ .. ผมไม่เหมือนสารวัตรเปลวไฟ ..
เอาละ..เดี๋ยวพี่แจก..
หึ..มีคู่หรือ..ยัง.. ออกไปกับทหารดีๆ ก่อน.. สาวๆ เดี๋ยวก่อน..
น้าาาาา … ครั้งหน้า .. ครั้งหน้ามีสาวแท้ …
ทีนี้มาพูดถึงการชกมวยกับคนอื่นบ้าง ครั้งต่อไปฉันจะเริ่มเต้น สาวๆมากันเยอะ..
ช่วยกันทำมาหากิน … เปิดประตูวิก ฮ่าๆ ..
อ้อ..เปิดม่าน.. . . .
บทที่ 16
อาณาเขตกว้างขวางบริเวณขอบรั้วอาบสังกะสีเหนือศีรษะ ค่ายมวยป่าเกาะดำเต็มไปด้วยคนหนุ่มสาวตั้งแต่รุ่นกระทง-ยันจนถึงวัยผู้ใหญ่ บางคนตบหน้าแข้งใส่กระสอบทราย หลายคนฝึกชกเป้า บางคนกระโดดเชือก กลิ่นฉุนของน้ำมันมวยลอยมาในอากาศ
เดจถอดแผ่นออกจากมือและส่งไปให้คนอื่นรับช่วงต่อ เขาค่อยๆ เดินไปหาลูกพี่ลูกน้องของเขาซึ่งนั่งนิ่งๆ มองดูการซ้อมมวยของนักเรียนตามปกติ
“คุณเห็นด้วยกับการทำงานที่บ้านป่าไผ่อย่างไร? ..”
หัวหน้าเผ่าป่าดำถามเสียงต่ำและถามมือขวาของเขา ยิ้มมุมปากก่อนจะตอบ
“ฉันเห็นว่าฉันได้เตรียมงานไว้มากมาย ตกลงเป็นทางวัดป่าไผ่จัดงานระดมทุนซ่อมแซมกุฏิ ภายในงานมีเวทีมวย รำ สอยดาว และร้านค้าต่างๆ เมื่อหลายวันก่อน อัย ศรีบุตร เคยถามข่าวมวยว่า สารวัตรเฟลม ประธานการแข่งขันชกมวยกล่าวว่า หากรุ่นใดขาดนักมวยจะเตรียมเด็กป่าไผ่ให้เข้าร่วม รับรองว่าใครเปรียบได้กับมวยก็สู้ได้ทุกคน..”
ลูกชายเจ้าของบ้านหัวเราะคิกคัก
“ก็ได้..เอาเป็นว่า..”
เดจคุกเข่าลงและพูดใกล้หูของลูกพี่ลูกน้อง ลดเสียงลงเล็กน้อย
“รำวงก็น่าสนใจนะ อั๋ย เพชร … ฉันเห็นว่าสาวป่าไผ่ถูกพามารำเอง ฉันรู้ว่าผู้หญิงในบ้านหลังนี้สวยและสวยกันหมด แต่ป่าไผ่นั้นอิจฉาสาวๆ มาก ยากที่จะเจ้าชู้กับ คราวนี้เป็นโอกาสดีที่ได้คุยกับสาวป่าไผ่ .. “
เพชรเต้ อดีตนักมวยดัง กระดึง หัวเราะ ตบต้นขาเสียงดัง
“ถ้าเป็นอย่างนี้ยิ่งพลาดไม่ได้ ฮา…ฮา…”
แล้วหันไปทางมินเนี่ยนเอก
“เดี๋ยวก่อน คุณพยายามเลือกเด็ก ๆ และดูว่าใครสามารถต่อสู้ได้ และหลังจากวันนี้ต้องฝึกฝนให้หนักขึ้น ถ้าจะสู้อย่าอายค่ายป่า..”
เดชพยักหน้าอย่างหนักแน่น
“การซ้อมของอ้าย เพชร ไม่ต้องห่วง ฉันมักจะทำให้เด็ก ๆ หนักแล้วยังจะกล่าวหาว่าคนที่เคยสู้ มันคือโฉมหน้าค่ายเรา ต้องพยายามให้มากขึ้น..”
เพชรแสร้งทำเป็นครุ่นคิด ผ่านไปครู่หนึ่งเขาก็พูดอย่างเคร่งขรึม
“ดีกว่าที่จะใช้สิ่งนี้ เสร็จแล้วไปบ้านป่าไผ่กัน ไปคุยกับสารวัตรเฟลม ได้ข้อมูลมาแน่ว่าเทียบมวยได้ไม่กี่คู่แล้วสารวัตรก็บอกว่าเตรียมเด็กป่าไผ่เตรียมรุ่นน้ำหนักอะไรบ้าง? แสดงว่าถ้าเราส่งรุ่นน้องรุ่นนั้นไปสู้แน่นอน เราจะอัดหรือกระชับคนที่ใช่ได้..”
“ใช่ ..”
เดชพยัคฆ์ยอมรับ ยิ่งรู้สึกมั่นใจกับความรอบคอบของลูกพี่ลูกน้องมากเท่าไร สวนเพชรกล่าวต่อว่า
“เมื่อทำธุรกิจเสร็จแล้ว ถ้ามีโอกาสก็ประกาศข่มขู่ชาวป่าไผ่กันสักหน่อย คนที่นั่นรู้จักคุณดีอยู่แล้ว แต่อย่าทำอะไรรุนแรง ปล่อยให้พวกเขาได้ยินชื่อค่ายป่าทมิฬแล้วลุกขึ้น..”
“ฉันจะไปจัดการมัน ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ ของดีแบบนี้นี่เอง เชื่อฉัน..”
มินเนี่ยนยิ้มตอบ
” ดี .. !!..”
เพชรยิ้มอย่างพอใจ นอนลงบนเบาะรองนั่งบนม้านั่งอีกครั้ง ผู้ใหญ่บ้านบ้านป่าเกาะดำได้มอบค่ายมวยให้ดูแลชั่วคราว ถือเป็นโอกาสอันดีที่จะได้แสดงฝีมือของพ่อ
……………………………………………………….. ……………
แสงอาทิตย์ยามเช้าค่อย ๆ ลูบไล้แสงอุ่น ๆ ขับผ่านหมอกหนาทึบตั้งแต่เช้าตรู่ให้จางหายไป ราวกับแง้ม ม่านผ้าซาตินสีขาวเปิดออกเพื่อเผยให้เห็นความเขียวขจี ดอกไม้และหญ้าหลากสี สร้างทัศนียภาพอันงดงามของเมืองเหนือกลางภูเขา
ลานหลังบ้านอัมพา ความสวยงามของป่าไผ่มารวมกันซ้อมเต้นตามปกติ ก่อนที่พวกเขาจะเต็มอิ่ม บรรดาผู้ที่มาก่อนนั่งอาบแดดบนเสื่อผืนใหญ่ขณะฟังวิทยุโปรดของพวกเขา
นั่งไขว่ห้างหยิบมันฝรั่งต้มจิ้มน้ำตาลใส่ปากเคี้ยว พระจันทร์เต็มดวง ส่องกระจก ทาครีมเจ้าแม่กวนอิม จะสวยเหมือนนางเอกปลาบู่ทอง บัวปาน เอาแหนบถอนขนรักแร้ที่ดูเบาบางอย่างมีความสุข ส่วนคำละนอนตะแคงทั้งน้ำตา มาลีตามมาทีหลัง พอไปถึงก็ทรุดตัวลงนั่งข้างเพื่อน
ทั้งกลุ่มหัวเราะคิกคัก พยักหน้าให้กันและกัน
“จดหมายมาถึงอีกฉบับแล้ว อยู่บ้านเถอะ ฉันจะไปเอาจดหมายมาให้”
ว่าเขาจะลุกไปหยิบจดหมายมาลีส่งเสียงแหลม จับผ้าซิ่นของเพื่อนเธอไว้เพื่อไม่ให้ลุก ใบหน้าของเขาแดงก่ำด้วยความเขินอาย น้อมลง
“อย่าถือสา ฉันไม่อยากอ่าน…คนบ้าที่ไม่รู้อะไรเลย เขียนได้ดี..”
อำภาสมเป็นกองเชียร์ที่ดี ยังดันกลับขึ้นไปที่บ้านนำจดหมายลงมาจน
ซองสีชมพูอ่อน ด้านหน้าซองเป็นลายดอกกุหลาบ ข้างหลังมีหัวใจขนาดใหญ่ที่ถูกลูกศรยิงตรงกลาง ตอนนี้ซองจดหมายถูกปิดผนึกอย่างดีกับที่อยู่
ไม่ใช่เจ้าของ ห้ามเปิด หาระเบิด ตายฟรี …
หากคุณเป็นเจ้าของโปรดมา ถ้าไม่เปิดหา RPG …
แต่ฉันหวังว่าผู้คนจะเปิดโปรด มาลี…
เพื่อนๆ ประสานหน้ากันอ่านที่อยู่ของซองจดหมาย ชอบกลอนไพเราะ หัวเราะอย่างสนุกสนาน หญิงสาวสะกิดคำพูดอย่างครุ่นคิดเพื่อช่วยลุงอย่างเต็มที่
“น้าหมิง เขาชอบมาลีจริงๆ นะ เธอมีใจหรือเปล่า”
คราวนี้เพื่อน ๆ ทั้งหมดจ้องมาที่มาลี พวกเขาตั้งใจฟังคำตอบ สาวหน้าแดงยิ่งกว่ามะระ ก้มลงจนคางแตะดอกไม้ เอื้อมมือไปคว้าหญ้า
“ใครจะไปชอบคนกวนประสาท อย่างนั้นแก่ก็แก่..”
คำตอบทำให้ทั้งกลุ่มหัวเราะ จันทร์เพ็ญสะกิดถามอีกครั้งอย่างเฉยเมย
“คุณอายุเท่าไร? Ai Ming ก็หล่อ เมื่อเรายังเด็ก เราเห็นหญิงสาวคนหนึ่งติดภูเขา แต่พอไปโรงเรียน โดนสาวเวียงเชียงรายหักครั้งนึง เลิกสนใจผู้หญิงไปเลย ฉันเพิ่งเห็นคุณบ้าอีกครั้ง พอมาชอบมาลี…”
“หล่อจะตายแต่ละชุดดูไม่สด ฉันแก่แล้วฉันไม่รู้ด้วยซ้ำ”
มาลีอ้าปาก แต่ในใจเขาอดคิดไม่ได้ว่าชายผู้ทำให้ชายหนุ่มอกหัก มันจะมีลักษณะอย่างไร?
อำภายังมองตาของมาลีอย่างไร้เดียงสาและถามอย่างจริงจัง
“สมมุติว่าถ้าอ้ายหมิงอายุน้อยกว่านี้ มาลีจะสนใจไหม?
“คนหนุ่มสาวไม่สนใจ คนบ้าไม่รู้อะไรเลย ขี้เกียจขนฟู ชอบทำของแปลก..และตะกละตะกละตะกลามไปทั่ว.. ”
มาลีตอบแล้วหันหลังให้เพื่อน อดยิ้มไม่ได้กับทุกอิริยาบถของชายหนุ่ม ประโยคสุดท้าย เด็กสาวนึกถึงขนุน จากนั้นเขาก็ยกมือขึ้นและหยิบกิ๊บติดผมลายดอกกุหลาบสีชมพูอ่อนที่ห้อยอยู่บนหัวของเขา
……………………………… ต่อ ………………………………………………
.